Reis mee met Antonette: “Avontuurlijk leven gaat over je leven baseren op vertrouwen”

Kia Ora! Mijn naam is Antonette Spaan en terwijl ik dit schrijf, ben ik in Nieuw-Zeeland. Juist ja, dat land helemaal aan de andere kant van de wereld, op minstens 24 uur vliegen vanaf Amsterdam. Het land dat vanuit het verleden een sterke band heeft met Nederland (er liggen zelfs stroopwafels en roze koeken in de winkel) en het land vanuit waar er bij elke All You Need is Love kerstspecial minstens één familie naar Nederland vliegt. Het land dat bij veel mensen op de ‘wensenlijst’ staat om ooit nog eens te bezoeken. En het land vanuit waar ik jullie de komende maanden mee ga nemen op mijn avonturen. En dan bedoel ik niet alleen de fysieke reis, maar ook de reis naar binnen. Vandaag lees je mijn derde blog.

Ik ben opgevoed met kiezen voor veiligheid. “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” was één van de favoriete uitspraken van mijn vader. Ondersteunde hij me in mijn reizen? Zeker. Ook als dat betekende dat ik zijn verjaardag of een feestdag miste. Maar in veel andere opzichten was hij redelijk conservatief. Ook mijn moeder was niet heel avontuurlijk.

Hierdoor groeide ik vrij beschermd op. Maar avontuurlijk leven kun je leren. Dat heb ik gedaan. En als ik het kan, kan jij het ook! Avontuurlijk leven gaat namelijk over veel meer dan het avontuur opzoeken: het gaat over je leven baseren op vertrouwen.

‘Dat was mijn eerste echte grote avontuurlijke beslissing’

Leven volgens een vast schema

Nadat ik uit huis ging, had ik zestien jaar lang een relatie met een fijne man. Maar… hij was behoorlijk van de regelmaat. Dus deden we elke vrijdagavond gezamenlijk boodschappen, sportten we op zaterdagochtend, maakten we zaterdagmiddag schoon en was zondags gereserveerd voor bezoek aan familie en/of vrienden. Niet bepaald avontuurlijk dus, hoewel we samen ook mooie reizen maakten.

Toen we uit elkaar gingen, was hij degene die me aanmoedigde om mijn baan op te zeggen en die wereldreis te maken waar ik al zolang van droomde. Dat was mijn eerste écht grote avontuurlijke beslissing.

Vertrouw op een goede afloop

Die wereldreis werd niet alleen een fysieke tocht, maar ook een reis naar binnen. Ik stelde mezelf vragen als: wat wil ik écht? Hoe zie ik mijn leven voor me?

Zo kwam ik in aanraking met Michael Pilarczyk en zijn boek ‘Leef je mooiste leven’. Met dat mooiste leven als uitgangspunt, gaf ik mijn leven de afgelopen vijf jaar vorm. Ik verdiepte me in de wet van aantrekking, vertrouwen op het Universum, het zien van tekens en het openstellen voor wat er op je pad komt. En vooral: vertrouwen op een goede afloop. Dat is niet altijd makkelijk. Zeker niet als je in je eentje aan de andere kant van de wereld zit, in een compleet andere tijdzone dan vrienden en familie.


Keuzes maken

Toch doe ik het. Neem nou die auto, die ik hier pas geleden kocht. Nadat ik had besloten om te stoppen met Te Araroa, kocht ik er eentje om rond te reizen. Dat is hier in Nieuw-Zeeland heel gebruikelijk, omdat het huren van een auto behoorlijk prijzig is. Wist je dat ik voor het bedrag waar ik de auto nu voor heb gekocht, ‘m maar één maand en een week had kunnen huren? Nu heb ik er drie maanden plezier van. En straks, als ik weer naar Nederland ga, verkoop ik ‘m gewoon weer. Bij voorkeur voor hetzelfde bedrag als waar ik hem voor kocht. Dan speel ik, op de verzekeringen na, quitte. Goede deal, toch?

Let op je woorden

Die woorden kies ik trouwens heel bewust: voor hetzelfde bedrag als waar ik hem voor kocht. Dat is namelijk mijn plan. En als ik iets heb geleerd, is het wel dat woorden en gedachten kracht hebben. Dat de dingen die ik uitspreek, vaak uitkomen. Zowel in positieve als in negatieve zin.

Ik ga dus niet eens nadenken over andere opties. Nou ja, ze passeren even de revue, maar ik kies ervoor om er verder geen aandacht aan te besteden. Makkelijk? Nee, dat niet. En zoiets leer je ook niet van de een op de andere dag: tot een paar jaar geleden durfde ik niks aan het toeval over te laten en wilde ik zo gecontroleerd mogelijk leven. Maar weet je: dat kan helemaal niet en drijft je tot waanzin.

Hoe dan?

Dat ik zo ontspannen in het leven sta, heeft ook te maken met mijn financiële plaatje. De afgelopen jaren heb ik via mijn reisblogs toegewerkt naar een verdienmodel waarbij er door ‘passief inkomen’ maandelijks een leuk bedrag binnen komt. Van dat inkomen betaal ik een groot deel van mijn vaste lasten en een deel van deze Nieuw-Zeeland reis.

Daarnaast heb ik voor de nog resterende tijd in Nieuw-Zeeland een klus voor acht uur per week. Die opdracht zorgt ervoor dat ik kan bufferen, een leuk leven kan leiden hier in Nieuw-Zeeland én mijn spaarpotje voor mijn huis in Zweden verder kan aanvullen.

‘Ik heb altijd geloofd dat alles waar ik aan bouwde, zich terug zou betalen’

Klinkt bijna te mooi om waar te zijn hè? Laat ik je uit de droom helpen. Om te zijn waar ik nu ben, heb ik hard gewerkt. Keihard zelfs. De afgelopen tien jaar heb ik wekenlang 70 à 80 uur gewerkt. Tel daar twee burnouts en een loodzware tijd als toeristisch ondernemer tijdens de pandemie bij op en je weet hoeveel het me heeft ‘gekost’. Maar weet je? Ik heb altijd volgehouden en geloofd dat alles waar ik aan bouwde, zich terug zou betalen. I got knocked down nine times and stood up ten.

Diepe dalen, hoge toppen

En daarmee kom ik weer terug op waar het allemaal om draait: vertrouwen. Heb er vertrouwen in dat het goed komt. Dat alles wat er gebeurt, gebeurt met de beste intenties. Dat er na een diep dal altijd weer een hoge top komt. Afgelopen week kreeg ik verdrietig nieuws vanuit huis, wat me best even van slag maakte. Maar elke keer als er iets gebeurt wat ik niet had zien aankomen of wat me even van mijn apropos brengt, denk ik aan mijn favoriete Tony Robbins-uitspraak: “Life happens for you, not to you.” Met die zin in gedachten kan ik de hele wereld aan. Avontuurlijk leven, here I come! 


Tot de volgende keer!


Liefs,
Antonette