Minimaliseren kun je leren: waarom opruimen alles te maken heeft met loslaten

Als ik ergens een hekel aan heb, is het zooi in huis. Zwervende spullen op de trap, speelgoed waar niemand meer naar omkijkt of schooltassen die niet (door kaboutertjes) opgeruimd worden. Ik merk dat het me overprikkelt, maar tegelijkertijd kost rigoureus opruimen me bakken met energie. Tijd voor wat tips van minimaliseercoach Susan van Schijndel.

‘Pap, ik heb een fijn weekend gehad. Het was ook fijn om niet op te hoeven ruimen.’ Het zijn de woorden van mijn 11-jarige zoon, uitgesproken terwijl ik een weekendje met een vriendin in Haarlem zat. Ik moest erom grinniken. Het geeft namelijk pijnlijk aan wat ik mijn kinderen vrijwel dagelijks moet vragen: ruim die spullen nou eens achter je kont op. Je gebruikte beker belandt tenslotte niet vanzelf in de vaatwasser, net zoals die vieze stinksokken ook geen pootjes hebben om zelf in de wasmand te kruipen. Was het maar zo’n feest.

Ik weet zeker dat sommigen van jullie dit herkennen. Het geldt trouwens niet alleen voor kinderen: partners (ik noem geen namen) kunnen er ook wat van. En laat ik vooral mezelf niet vrijwaren: ook ik kan dagen – soms weken – iets op de trap laten liggen. Terwijl het me iedere keer onrust oplevert als ik het zie. Hoe dan?

“Ik wilde maar één ding: meer rust en ruimte”

Altijd maar opruimen

Susan van Schijndel – moeder van twee kinderen – kon er tot een jaar of zes geleden over meepraten. “We hadden echt te veel spullen”, erkent ze. “Dat maakte ons huis rommelig. Ik was constant aan het opruimen. Bovendien was ik altijd mijn sleutels kwijt. Het was chaotisch, terwijl ik maar één ding wilde: rust en ruimte.”

Op zoek naar opruimtips, stuit ze onder andere op opruimgoeroe Marie Kondo. “Maar haar aanpak paste niet bij me. Ik had geen idee waar ik de tijd vandaan moest halen, in combinatie met een baan en een jong gezin.”

Tijdens haar zoektocht naar handige tips, ontdekt ze dat ze niet alleen hoogsensitief is, maar ook ADD heeft. “Ik heb een chaotisch en creatief brein”, lacht ze. “Daardoor raak ik snel overprikkeld. Een paar simpele tips of lifehacks hielpen me niet.”

Op wereldreis met handbagage

Maar opgeven doet ze niet: ze verdiept zich in persoonlijke ontwikkeling en mindset en leest veel wetenschappelijk onderzoek over de werking van het brein. Met resultaat: ze ontwikkelt namelijk haar eigen methode. “Die gaat over het creëren van visuele rust, het bedenken van systemen en het makkelijker uitzoeken van spullen.” Allemaal met één doel: meer tijd overhouden voor dingen die er toe doen, in plaats van (blijven) opruimen.

Daarna doet ze iets wat je bijna niet voor mogelijk houdt: op wereldreis gaan, mét gezin, met alleen wat handbagage. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb voor drie dagen al minstens vijf sporttassen ingepakt. “Weet je dat je met een tube tandpasta veel langer doet dan je vooraf denkt?”, zegt Susan. “Hou het maar eens bij.”

De wereldreis is niet alleen fijn, maar geeft haar ook een bijzonder inzicht: “Ik realiseerde me dat ik de spullen van thuis eigenlijk helemaal niet miste. Dus toen we weer in Nederland waren, wilde ik niet meer terug naar mijn oude leven. Ik wilde minder vaste lasten en meer écht leven.” En hoe geef je dat nou beter gestalte dan in een tiny house? “We lieten er eentje bouwen, van 27 m2. Daar hebben we tweeënhalf jaar gewoond.”

“Als je geen ruimte maakt voor het nieuwe, kan het nieuwe niet ontstaan”

Minimaliseercoach

Inmiddels is ze haar eigen onderneming gestart en helpt ze als minimaliseercoach andere mensen optimaler te leven. “Na die wereldreis en het wonen in een tiny house, kwamen steeds meer mensen me om advies vragen”, legt Susan uit. “Ik gun het anderen ook blijvende rust en tijd om meer uit hun leven te halen.” Overigens gaat ze niet met iedereen in zee: “Ik werk alleen met ondernemende types die van aanpakken weten en bereid zijn een shift in hun manier van leven te maken. Want als je geen ruimte maakt voor het nieuwe, kan het nieuwe niet ontstaan.”

Dat minimaliseren niet makkelijk is, weet Susan maar al te goed. “Het is veel meer dan een beetje opruimen”, vertelt ze. “Sterker nog: het is vaak best een emotioneel proces, waarin loslaten een belangrijke rol speelt. Ik coach mijn klanten dan ook niet alleen in het opruimen, maar ook op die lagen daaronder. Waar sta je in het leven? Wat past bij de fase waar je in zit, wat wil je eigenlijk? En welke herinnering doet iets voor je? Pas als je met spullen aan de gang gaat, zie je de onderliggende patronen en conditionering die in je leven een rol spelen. Bijvoorbeeld door je opvoeding, of door de tijd waarin je opgegroeid bent. Mensen die in de oorlog zijn opgegroeid, gaan over het algemeen anders met spullen om dan de huidige twintigers. Die beseffen dat je tegenwoordig binnen 24 uur weer iets nieuws in huis hebt.”

Pyjama van oma

Even terug naar mijn eigen situatie: ik ben niet de beste in spullen wegdoen. Ook al gebruik ik ze – soms al een hele poos – niet. Vaak vind ik het zonde: het is misschien wat ouder, maar toch niet kapot? Enne: stel dat ik het wél nodig heb? En dan heb ik het nog niet eens over die spulletjes die ik niet gebruik, maar waar veel emotionele waarde aan zit. Zo heb ik een slipdress, die ik misschien wel twintig jaar geleden van mijn oma kreeg. Ik kan het maar niet over mijn hart verkrijgen om ‘m weg te doen. Ten eerste omdat het een cadeau was, ten tweede omdat ze niet meer leeft. Dat kan ik toch niet maken?

Terwijl ik dit aan Susan voorleg, moet ik even slikken. “Zou je oma hebben gewild dat je het bewaarde?’, vraagt ze me. “En zou jij later willen dat je kinderen zoiets bewaren?” Nee, natuurlijk niet, denk ik bij mezelf. Ze vraagt, maar oordeelt niet. “Je kunt een herinneringsdoos maken”, oppert ze. “En van een aantal spullen foto’s maken die je daarin doet. Want wist je dat je brein dezelfde herinnering oppikt van een foto dan wanneer je iets fysiek in je handen hebt? Het heeft alleen een trigger nodig om die herinnering te activeren.”

Volg je intuïtie

Een thuis waar je oprecht tot rust komt. Waarbij je niet als een malle door het huis rent, net voordat die ene leuke schoolpleinmoeder – met dat perfecte huis – bij je op de koffie komt. Waar je feilloos weet waar dat ene lievelingsshirtje van je dochter is gebleven en waar je nooit zonder tandpasta, haargel of shampoo zit: simpelweg omdat je precies weet hoeveel er in huis is. Klinkt ideaal, toch?

De hamvraag is natuurlijk: hoe doe je dat? Uiteraard door op te ruimen, maar ook door het bedenken van handige systemen en optimaal gebruik te maken van alle ruimte die je in huis hebt. “Bij het wegdoen van spullen is er één belangrijke graadmeter”, zegt Susan. “Je lichaam. Dat vertelt je alles. Want intuïtief voel je bij alles wat je door je handen gaat, een hell yes of hell no. Op die manier hou je alleen de spullen over waar je je fijn óf neutraal bij voelt. De ruis is dan weg. Bedenk je wel”, voegt Susan toe, “dat sommige dingen praktisch zijn om te bewaren. “Bij een maatbeker heb je waarschijnlijk weinig gevoel, maar is wel handig om in huis te hebben.”

Speciale Sisterz-actie: start met minimaliseren

Krijg je na het lezen van dit verhaal helemaal zin in meer rust en ruimte in je hoofd en huis? Speciaal voor Sisterz-volgers heeft Susan een fantastische actie: volg het Basic minimaliseer motivatie membership één maand voor maar 49 euro inclusief btw (i.p.v. 79).  Je kunt kiezen om aan te sluiten in mei, juni of begin juli (wacht dus niet te lang). De kortingscode is Sisterz24. Goed om te weten: voor iedereen die zich via mijn code aanmeldt, krijg ik commissie.

Het Basic minimaliseer motivatie membership bestaat uit:

1 x een magic minaliseersessie (in de ochtend)
1 x een live vraag-en-antwoordsessie
1 x een verdiepende minmaliseertalk
3 masterclasses in de online leeromgeving. Hierin gaat het over het minimaliseren van overprikkeling, hoe je supersnel kunt minimaliseren én hoe je makkelijker loslaat en keuzes maakt.

Alvast even voorproeven? Lees hier de tips die Susan alvast aan Sisterz gaf.

PS: Ben je een fervente  podcastluisteraar? Luister dan naar Susans podcast. Zo’n 165.000 mensen gingen je voor.