Gedicht | Ogen
Het is waarschijnlijk één van de eerste dingen waar je naar kijkt als je iemand voor het eerst ontmoet: zijn of haar ogen. Dat is ook niet zo gek, want ogen liegen niet. Ben je verdrietig? Je ziet het in je ogen. Stuiter je van enthousiasme? Je ogen vertellen het.
Gedicht ‘Ogen’
Je ogen
ze spreken
zelfs als je niet praten kunt
vertellen hele verhalen
maken je fragiel
want je blikken, ze raken me
ze zijn de spiegel van jouw ziel
vaak sprankelen ze
vol liefde
soms is je blik leeg
of maak je je duidelijk zorgen
weet je niet hoe het verder moet
verlang je naar een nieuwe morgen
dan biggelt er geruisloos
een traan over je gezicht
hoef je even niet te vechten
laat je je schouders zakken
onder het te zware gewicht
dan omhels ik je
en troost ik je
veeg ik de tranen van je gezicht
en als het verdriet een plekje heeft
zie ik ze weer
je ogen
het wordt weer langzaam licht
Wil je dit gedicht gebruiken? Dat mag, maar met bronvermelding.