gedicht ogen

Gedicht | Ogen

Het is waarschijnlijk één van de eerste dingen waar je naar kijkt als je iemand voor het eerst ontmoet: zijn of haar ogen. Dat is ook niet zo gek, want ogen liegen niet. Ben je verdrietig? Je ziet het in je ogen. Stuiter je van enthousiasme? Je ogen vertellen het. 

Gedicht ‘Ogen’

Je ogen

ze spreken

zelfs als je niet praten kunt


vertellen hele verhalen

maken je fragiel

want je blikken, ze raken me

ze zijn de spiegel van jouw ziel

 

vaak sprankelen ze

vol liefde

soms is je blik leeg

of maak je je duidelijk zorgen

weet je niet hoe het verder moet

verlang je naar een nieuwe morgen

 

dan biggelt er geruisloos

een traan over je gezicht

hoef je even niet te vechten

laat je je schouders zakken

onder het te zware gewicht

 

dan omhels ik je

en troost ik je

veeg ik de tranen van je gezicht

en als het verdriet een plekje heeft

zie ik ze weer

 

je ogen

het wordt weer langzaam licht

 

Wil je dit gedicht gebruiken? Dat mag, maar met bronvermelding. 

Laat een reactie achter