Gedicht | Ontwijk me niet
Als een dierbare overlijdt, staat je hele leven op z’n kop. Jouw wereld staat stil, maar voor anderen draait ‘ie gewoon door. En natuurlijk probeer je de draad weer op te pakken en het verlies in je leven te verweven, maar dat is vaak makkelijker gezegd dan gedaan. Want rouw en verdriet is niet iets wat je even in een laatje opbergt en er op gepaste momenten uithaalt. Je zult niet de eerste zijn die volschiet in de supermarkt.
Naam blijven noemen
Van vrijwel alle nabestaanden die ik de afgelopen jaren voor Ik mis je heb geïnterviewd, hoorde ik hetzelfde: het is zó fijn om zijn of haar naam te blijven noemen. Maar ze vertelden me ook iets anders: hoe moeilijk en onwennig sommige vrienden, bekenden of dorpsgenoten met hen omgaan. Omdat ze niet weten wat ze moeten zeggen. Of wat ze juist niet moeten zeggen. Eén van hen vertelde me zelfs dat mensen letterlijk een blokje omgingen, als ze haar aan zagen komen lopen.
Met die wetenschap in mijn achterhoofd, schreef ik onderstaand gedicht.
Gedicht ‘Ontwijk me niet’
Ik weet het
het is al jaren geleden
dat mijn leven voorgoed veranderde
van een onbezorgd leven
naar een intens gemis
omdat dat wat mij zo dierbaar was
er nu niet meer is
vanaf dat moment stond mijn wereld stil,
maar de jouwe draaide gewoon door
en ik moest ook weer verder
maar daar is geen handleiding voor
want hoe doe je dat – je leven weer oppakken
vol goede moed opstaan elke dag
veel vaker zakt de moed me in de schoenen
en kan ik alleen maar denken
aan die keer dat ik mijn dierbare voor het laatst zag
ik heb geleerd met vallen en opstaan
dat hoe hard ik mijn pijn ook wegdruk
het er toch altijd zal zijn
verdriet is niet op te bergen in een laatje
om op gepaste tijden weer open te gaan
dus vergeef me
als ik volschiet in de supermarkt
mijn verdriet er zomaar is
ook na al die jaren kan het me nog overvallen
dat intense gevoel van gemis
en misschien weet jij dan niet wat je moet zeggen
en ontwijk je mijn verdrietige blik
weet je je geen houding te geven
terwijl ik met de grootste moeite
mijn tranen weer wegslik
ook al is het jaren geleden
dat wil niet zeggen dat het verdriet er niet meer is
ik wil juist zo graag de naam blijven noemen
van degene die ik zo mis
daarom vraag ik je: laat me weten dat je me ziet
luister naar mijn verhaal of sla een arm om me heen,
maar alsjeblieft, ontwijk me niet
Wil je dit gedicht gebruiken? Dat mag, met bronvermelding.
