Sisterz-blogger Emma: “Ik was toch altijd iemand geweest die alle ballen hoog kon houden?”

Hoera, er is een nieuwe Sisterz-blogger! Maak kennis met Emma, die je de komende weken meeneemt in haar persoonlijke verhaal.

Ik ben Emma, moeder van twee kinderen. Een zoon van (bijna) vier en een dochter van anderhalf. En ik kan je vertellen…dat is druk. Leuk druk, soms niet leuk druk, maar in elk geval druk. Ik ben een chaotische, lieve, tranen-troostende moeder, maar ook een moeder die zichzelf soms vreselijk klemzet in het leven. Omdat oude overtuigingen soms zwaarder wegen dan het hier en nu.

In mijn vrije tijd ben ik vaak te vinden bij een musicalgroep in Apeldoorn, waar ik al negen jaar voorzitter ben. Ook probeer ik mij hard te maken voor onze cultuursector. Na jaren werken in loondienst, heb ik de stap gezet naar het ondernemerschap. Ik wil graag mijn tijd steken in hetgeen ik het allerliefste doe: schrijven.

Geen perfect plaatje

Toen ik de oproep voor een nieuwe Sisterz-blogger zag, dacht ik meteen: dat wil ik! Niet alleen als een stukje heling voor mezelf en om lekker te schrijven, maar ook omdat ik hoop dat vrouwen met dezelfde soort klachten zich hierdoor minder eenzaam voelen. We neigen soms toch naar het perfecte plaatje als we net moeder zijn geworden.


Auto-ongeluk

Om mijn verhaal te begrijpen, neem ik jullie mee terug in de tijd. Een jaar of dertien geleden kreeg ik een autp-ongeluk waarbij er een scheur in mijn bekken is gekomen. Dit is helaas nooit helemaal geheeld, al heb ik er daarna goed mee kunnen leven. Vanwege die beschadiging, werd ik tijdens de zwangerschap van onze zoon gewaarschuwd voor bekkeninstabiliteit. En terecht: halverwege mijn eerste zwangerschap kreeg ik inderdaad klachten. Maar, met wat aanpassingen hier en daar, was het te dragen. Ik zag het leven als kersverse moeder rooskleurig tegemoet. Ondanks een keizersnede was ik snel weer op de been en leek het leven me, fysiek, toe te lachen. Ik voelde af en toe wel wat pijn, maar ach…niets wat ik niet kon dragen.

“Ik was toch altijd iemand geweest die alle ballen makkelijk hoog kan houden?”

Alle ballen hooghouden

Het eerste jaar vloog voorbij en ik begon langzaam in te zien wat het moederschap eigenlijk écht inhield. Elke dag werd er een beroep op me gedaan. Niet alleen tijdens werkuren, maar 24 uur per dag. En natuurlijk weet je dit wel van tevoren, maar de daadwerkelijke belasting viel me toch zwaar. Het leven nam me over en ik deed ‘gewoon’ wat er van mij gevraagd werd. Ik zorgde voor mijn zoon, werkte 32 uur, ik sportte, en ohja…ik had ook nog een sociaal leven. Want ik zou als moeder toch niet mijn eigen identiteit verliezen? Ik was toch altijd iemand geweest die alle ballen makkelijk hoog kan houden?

Over twee weken lees je hoe mijn verhaal verdergaat. 

Foto: Lisanne Diks