Sisterz-blogger Katja: “Afvallen, the never ending story”

Hoera, we hebben een nieuwe Sisterz-blogger. Na de verhalen van Antonette over haar emigratie naar Zweden en de openhartige blogs van Emma, is het nu de beurt aan Katja. Zij neemt ons mee in haar persoonlijke strijd tegen de kilo’s en alles wat daarbij komt kijken.

Als ik terugkijk op mijn leven, ben ik al zo’n vijfentwintig jaar bezig met het bereiken en behouden van een gezond gewicht. Vijfentwintig jaar waarin ik heb gefaald, want ik weeg nu meer dan ik ooit heb gewogen. Ik ben teleurgesteld in mezelf. Waarom lukt het me niet om blijvend af te vallen? Het is toch simpel? Minder calorieën innemen dan je verbrandt, dan val je af. Geen hogere wiskunde en als hoogopgeleide verstandige vrouw moet ik dat toch gewoon kunnen?

En toch lukt het niet. Baal ik van mezelf. Ben ik weer aangekomen. Kan ik de verleiding van ongezonde dingen niet altijd weerstaan. Ik ben geen type dat een gat in de lucht springt bij het eten van een worteltje als tussendoortje. Ik hoor bij de categorie mensen die na één dropje niet kan stoppen en de rest van de zak ook opeet. Met heel veel wilskracht probeer ik dat niet te doen, want hé, dat is natuurlijk niet verstandig. Zeker rondom mijn menstruatie faal ik hierin. De hormonen willen zoetigheid en een vette hap, wilskracht lijkt even op vakantie te zijn. Gelukkig komen er daarna weer drie weken om met goede moed m’n leven te beteren.

Aan de pil

Terugkijkend begin ik met aankomen nadat ik als tiener stopte met intensief sporten. Opeens komen de vrouwelijke rondingen die er daarvoor zeer minimaal waren. Die tien kilo extra kan ik prima hebben. Rond m’n twintigste ga ik aan de pil. Bingo, in twee maanden tijd weer tien kilo erbij. De jaren daarna word ik elk jaar een paar kilo zwaarder. Natuurlijk wordt er een lijnpoging gedaan voor de bruiloft, want volgens de publieke opinie hoor je slank te zijn in je trouwjurk.

“Zodra ik de teugels een beetje laat vieren, vliegen de kilo’s eraan”

De jaren daarna gaat de gewichtslijn gestaag omhoog. Het niet snel zwanger worden is een reden om alle wilskracht bij elkaar te rapen en af te vallen. Geen crashdiëten hoor, maar niet snoepen, nauwelijks alcohol, gezond eten en sporten. Het werkte prima. Maar zodra ik de teugels een klein beetje laat vieren, vliegen de kilo’s er aan. Sterker nog: het aankomen lijkt wel twee keer zo snel te gaan als daarvoor.

Lifestylecoach

Net voor de coronapandemie ben ik er helemaal klaar mee. Voordat ik in de overgang kom, wil ik voor eens en voor altijd afrekenen met mijn overgewicht. Want in én na de overgang is gewicht verliezen nog moeilijker, heb ik gehoord.

Met ijzeren discipline ga ik aan de slag, onder begeleiding van een lifestylecoach van de sportschool. Ik hou me strak aan m’n eetschema’s en sport drie à vier keer per week. Zelfs als de sportscholen vanwege de pandemie dicht zijn, blijf ik sporten. Gelukkig zijn er qua eten nauwelijks verleidingen: door de pandemie is alles dicht of mag je niet samen zijn. Dat betekent weinig gezellige eetmomenten die ik anders wel in mijn leven heb. Mijn harde werk betaalt zich uit: in anderhalf jaar val ik zo’n vijfentwintig kilo af. Wat voel ik me er goed bij! Dit leven is vol te houden. Zo kom ik van m’n gevecht met de kilo’s af. Dacht ik.

Mijn leven op z’n kop

Want niet veel later gebeurt er van alles in m’n leven waardoor de ijzeren discipline en wilskracht moeilijk op te brengen zijn. Ik heb privé de nodige ballen in de lucht te houden. Van die ‘life events’ die je leven op z’n kop zetten. Als in die tijd ook de sportschool sluit waar ik met zoveel plezier naar toe ga, is het einde zoek. De kilo’s komen terug. Met een bonus.

“Ik kan alleen maar huilen”

Toch raap ik de moed bij elkaar en ga ik op zoek naar een nieuwe sportschool. Via de huisarts regel ik een doorverwijzing voor een GLI-traject (gecombineerde leefstijl interventie). Dat kan mooi bij dezelfde sportschool. Het voelt goed: het sporten, de informatie tijdens de groepsbijeenkomsten en de individuele sessies met de leefstijlcoach.

Hoopvol

Alleen qua gewicht gebeurt er niets. Ik ga mijn eten en drinken bijhouden, zorg ervoor dat ik elke dag onder een bepaalde hoeveelheid calorieën blijf en kijk hoopvol naar de weegschaal. Aangekomen. In twee maanden tijd zes kilo erbij. Hoe dan? De leefstijlcoach kijkt mee en ziet een prima eetpatroon. Waar komt die gewichtstoename dan vandaan?

Verslagen door de deze tegenslag kan ik alleen maar huilen.

Katja is een pseudoniem. De echte naam is bij mij bekend.