Wat een sessie Breathwork bij me losmaakte (en waarom ik het iedereen gun)

Een van de tofste aspecten aan het ondernemerschap? Zonder twijfel de mogelijkheid om de ruimte te geven aan persoonlijke ontwikkeling. Kan natuurlijk ook prima in dienstverband, maar ik geloof toch dat je als ondernemer sneller tegen ‘dingen’ aanloopt. Laatst deed ik iets wat al langer op mijn lijstje stond: een sessie breathwork.

Ik hou ervan om (gecontroleerd, haha) uit mijn comfortzone te gaan. Zo stapte ik al eens in een ijsbad, ging ik met mijn claustrofobie een ochtendje floaten en zei ik met mijn hoogtevrees geen nee tegen een achtbaan die me de stuipen op het lijf joeg. Wat betreft dat laatste: iemand moest mee met mijn achtjarige zoon. ‘Ik kies mama’, zei mijn jongste nét iets te enthousiast.

Aan de slag met jezelf

Zo’n twee weken geleden was het tijd om iets te doen waar ik heel veel zin in had en tegelijkertijd ook retespannend vond: een 1-op-1 sessie Breathwork. Toen ik begin van dit jaar mijn plannen voor 2023 opschreef, stond er namelijk één ding bovenaan: ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Ik voel namelijk aan alles dat ik mag groeien en meer ruimte in mag nemen dan ik tot nu toe doe.

Verlies

De mensen die mij persoonlijk kennen, weten dat ik in 2006 na veel ziekenhuisonderzoek de diagnose fibromyalgie kreeg. In plaats van voluit te leven, moest ik opeens rekening houden met mijn belastbaarheid, vermoeidheid en pijn. Ik herinner me nog goed dat ik met iemand van de kerk naar huis fietste en hij zei: “Goh, ik vind het echt vervelend voor je.” “Ja, maar ik ga niet dood hè?”, zei ik toen. Hoppa, kop in het zand. Achteraf gezien ben ik met die diagnose wel degelijk een stukje van mezelf kwijtgeraakt. De angst voor oververmoeidheid en pijn sluimerde altijd op de achtergrond.

‘Is er iets wat ik uit mijn lichaam kon bevrijden?’

‘Het voelt alsof ik geketend ben’, heb ik in de afgelopen jaren weleens geappt naar een groepje vriendinnen Of, zoals ik laatst tegen een groep mensen zei: alsof er een sluier over me heen lag. Ik was er wel, maar niet helemaal.

Bevrijding

Dit jaar besloot ik mezelf dus de ruimte te geven om op onderzoek uit te gaan. Is er iets wat ik uit mijn lichaam kon ‘bevrijden’? Waardoor ik, zoals ze dat zo mooi zeggen, mijn volle potentieel kan gaan leven?  Via Sharona Bolander, een business mentor, kwam ik uit bij Rens, haar vriend. Na een livedag van hen gezamenlijk te hebben meegemaakt, besloot ik een traject bij hem te boeken.

Golven

Terug naar die ene vrijdag. Ik ga hier niet tot in detail beschrijven hoe die dag eruit zag, maar het was fantastisch. Heftig. En nodig, blijkbaar. Dit was waar ik al die tijd naar op zoek was geweest.

Na een cranio-sacraalsessie was het tijd voor het onderdeel waar ik naar uitkeek én tegenop zag: de verbonden ademhaling. Tijdens deze vorm van ademhalen zit er geen ruimte tussen in-en uitademen: je ademt dus in en gelijk weer uit. Daardoor krijg je meer zuurstof binnen dan normaal en kunnen emoties, angsten of ‘oud zeer’ loskomen. Precies wat ik wilde, maar ook ongemakkelijk: wat zou er naar boven komen? En hoe dan? Waar is mijn controle?

“Je kunt gaan schreeuwen, huilen of bijvoorbeeld met je arm gaan bewegen”, vertelde Rens me van tevoren. “Ik ben bij je, maar ga je niet troosten. Je lichaam moet het zelf doen.”

 

‘Hoe lang had ze deze ballast met zich meegesjouwd?’

Liefde

Ik kan je vertellen: dat deed ze. Ik voelde een intense druk op mijn buik en later kwamen de tranen. Eerst een paar voorzichtige over m’n wangen, daarna een hele golf. Ik weet niet precies wát er loskwam, maar tijdens en na die ‘golf’ voelde ik zóveel liefde voor mezelf en mijn lijf. En empathie: hoelang had ze deze ballast wel niet met zich meegesjouwd?

Toen ik weer ‘landde’, voelde mijn lichaam lichter. De pijn die ik meestal in mijn bekken- en heupgebied voel, was weg. Wat een wonder. En dan te bedenken dat ik nog twee sessies te gaan heb.

Niet voor iedereen

Geraakt door wat het met mij deed, dacht ik gelijk aan andere mensen in mijn omgeving waarvan ik weet dat het ze goed zou doen. Ik heb het ze verteld, maar daar laat ik het bij. Ik gun het iedereen – en hen in het bijzonder – maar ik realiseer me dat dit niet iets is wat je ‘even tussendoor’ doet. Hier moet je klaar voor zijn. And I couldn’t be more ready.